Buxus

Aangezien ons hotel niet over een ontbijtservice beschikt, wandelen we om half negen naar hotel la caverne aan de overkant van de straat. Het is nog koud maar wel zonnig. We krijgen een echt wielrenners ontbijt met omelet, kaas, ham en spek. Daar kunnen we de Pyreneeën wel mee aanvallen.
Ondanks de geruststellende woorden in ons routeboek blijkt het een loodzware klim van ruim 25 kilometer naar de col du pourtalet; continue stijgingspercentages tussen de 7 en 9 procent. Dan merk je toch dat de jaren gaan tellen!!
Maar het is ook genieten van het schitterende panorama: sneeuw, enorme rotsblokken, watervallen en hier en daar nog skiërs.
De grootste verrassing komt na zo'n 10 kilometer klimmen. Midden in de ruige natuur heeft iemand tientallen buxusbomen en struiken bgrplant en ook nog keurig geknipt. Er zitten geen rupsen of motten in; kon ik maar wat struiken meenemen..
Na de nodige zweetdruppels staan we bovenop de col van 1800 meter en gaan we Spanje binnenfietsen. Maar eerst de arm en beenstukken, twee jacks, een dikke muts en winterhandschoenen aan want het wordt een ijzig koude afdaling.
Rond 17.00 uur komen we na 72 kilometer aan bij hotel Mi Casa in Sabinanigo. We zullen weer moeten wennen aan de Spaanse eettijden. Pas om 21.00 uur is de kok bereid om het vuur onder zijn pannen aan te steken. We zullen het ermee moeten doen.t