Rampgebied

Na onze avonturen van gisteren en een nachtje slapen, hebben we vanmorgen uiteindelijk besloten om onze fietstocht voortijdig te beëindigen. Gisteren stroomde het water ons al van alle kanten tegemoet, de stroming werd steeds sterker en de plassen steeds dieper. We hadden steeds meer twijfels of we ons volgende hotel in Lautrach wel konden bereiken. Een telefoontje leerde ons dat zelfs de eigenaren hun hotel niet konden bereiken. We lazen de berichten dat steeds meer wegen overstroomd en/of afgezet waren. En dan te weten dat wij over secundaire weggetjes en zand/grindpaden moeten fietsen. We zagen op tv beelden van de overstromingen, juist in het gebied waar wij fietsen. En we zagen de weersverwachting voor de komende dagen met vanavond onweer en morgen weer minimaal 20 mm regen.

Dat alles bij elkaar maakte de beslissing om nu te stoppen niet moeilijk, maar wel ontiegelijk balen.

Maar dan komt het volgende probleem: hoe komen we uit dit rampgebied terug bij de auto die hemelsbreed ruim 300 km verder staat?

We zijn de hele ochtend bezig geweest met taxibedrijven, autoverhuur bedrijven, treinreizen, enz., enz.. Maar uiteindelijk is de echtgenoot van de eigenaresse van ons hotel bereid om ons maandag tegen een stevige vergoeding met een bestelbus terug naar Gengenbach te brengen. De heer zij gelooft en geprezen!!!

Zojuist zijn we door Bad Worishofen gewandeld en overal liggen de zandzakken voor de deuren van huizen en winkels. De mensen die je spreekt zijn er absoluut nog niet gerust op. En wij evenmin, want we moeten nog maar afwachten of we dit rampgebied uit kunnen komen en wat we onderweg nog allemaal aantreffen. Maar dat zijn kleine zorgen vergeleken met de problemen van de mensen hier in Beieren.

We hadden dit blok graag op andere wijze af willen sluiten, maar helaas. VOLGEND JAAR BETER.