Oeeeeeeee

Na een redelijke nachtrust en een even redelijk ontbijt laden we onze tassen op de fietsen en gaan we echt beginnen aan de Rita Iberico 2018. Via enkele drukke wegen komen we in Bayonne en vanaf daar volgen we kilometers lang het fietspad langs de Adour. Tot 12 uur schijnt de zon, daarna betrekt het steeds meer, maar het blijft gelukkig droog. Er komen diverse Franse wielrenners tegen, veelal generatiegenoten van Poulidor! Steevast worden we begroet met een kreet die het midden houdt tussen salut en bonjour,aar die klinkt als Oeeeeeeee! Wij groeten dus ook maar steeds terug met dezelfde oerkreet.
Rond 13 uur eten we wat op een pleintje met uitzicht op overblijvende Franse schooljeugd. Het vak blijft tenslotte trekken!!
We praten nog wat met de directrice en horen dat zij in totaal 18 kinderen op haar school heeft, verdeeld in 4 niveaus.
Rond 15.00 uur hebben we dik 80 km gefietst en gaan we uitkijken naar een geschikte overnachtingsplaats. Maar dan verandert het vlakke landschap als bij toverslag in een kopie van de Limburgse heuvels in het kwadraat. Hellingen van 13 tot 16 procent, drukke wegen, vieze industrieterreinen en geen enkele overnachtingsplaats. Tot overmaat van ramp mogen we ook nog enige tijd spoorzoeker spelen, maar uiteindelijk vinden we om 19.00 uur een hotel vlakbij Pau. Het was absoluut niet de bedoeling, maar we hebben deze eerste dag 120 km weggetrapt.
Na de warme douche wandelen we door een ongezellige omgeving naar een groot en zeer populair cider restaurant. Geen culinair hoogtepunt, maar na zo'n dag zijn we met weinig tevreden.
Morgen gaan we gegarandeerd minder kilometers maken, zodat we voldoende energie overhouden om de zoveelste Poulidor te kunnen begroeten met: Oeeeeeeee!