Wat wil een mens nog meer?

Na een sober ontbijt verlaten we even na 9.00 uur Igualada en fietsen al snel door een schitterend landschap. Spanje is nu op zijn mooist; alles staat in bloei, ruikt heerlijk en is nog frisgroen. En als bonus krijgen we ook nog een strakblauwe hemel en een aangename temperatuur. Het begint nog op vakantie te lijken.

Maar de route van vandaag houdt ons wel bij de les; diverse kilometers lange beklimmingen en afdalingen. In een dorpje met 5 huizen en een restaurant drinken we rond 11.00 uur onze ochtendkoffie. Om 13.00 uur komen we bij het middeleeuwse stadje Montblanc. In 2017 heb ik hier in mijn eentje een menu del dia genomen met als hoofdgerecht dat beestje met de lange oren (weer sorry inge). We vinden het restaurant metten terug, dus het selectieve geheugen werkt nog. Dit keer wordt het hoofdgerecht een smakelijk stukje kip en 2 mandarijnen als toetje.

Na deze uitspatting fietsen we op ons gemak verder naar hostal del Senglar in L' Espluga de Francoli. In deze hostal is een wijnmuseum gevestigd en in de tuin staat een enorm wijnvat. We rijden niet voor niets door het wijngebied van de Priorat. Helaas is het hostal praktisch leeg; de toeristen laten het nog massaal afweten.

Na het inchecken slaagt Marco erin om zich buiten te sluiten en is er wat klimwerk via het balkon voor nodig om weer binnen te komen. Op de achtergrond klonk zacht: Je wordt ouder, papa.

We kunnen terugkijken op een fantastische dag: mooi weer, mooie natuur, rustige wegen, goede hostal en lekker eten. Wat wil een mens nog meer?