Bar en boos

Vanmorgen wandelde/wankelde een Duits echtpaar van circa 200 kg met hun kleine hondje tegelijk met ons naar de ontbijtzaal. Vol verbazing hebben wij van een afstandje de werkzaamheden van het koppel gadegeslagen. Onophoudelijk werden de voorraden aangevuld; liefst 4 eieren wist manlief naar binnen te werken. Ook hun dierbare rolmopsje werd niet vergeten.

Na dit culinaire theater zijn we maar op de fiets gestapt, eerst nog zonder regenpak. Dat was echter van korte duur. De rest van de dag heeft het onafgebroken en hard geregend en daarbij was het ook nog fris. Gelukkig was de route voor een groot deel over fietspaden langs de Saone, dus weinig klimwerk. Rond 16.00 uur kwamen we werkelijk verzopen aan bij de Chambres d'hotes in Chargey-les-Gres, een onooglijk dorpje waar de tijd stil heeft gestaan. Meteen werd ons duidelijk dat we weer een lid van de Spic en Spanclub getroffen hadden. Onze regenkleding mochten we buiten aan de waslijn hangen, onze natte fietskleding mocht niet over de radiatoren gehangen worden maar diende op het klaargezet te wasrek gehangen te worden. Bij het tonen van de kamers werden nog de nodige instructies verstrekt en werd verwezen naar diverse papieren met regels en voorschriften. Om half 8 precies werden we aan tafel verwacht. Gelukkig hadden we genoeg gespreksstof met het echtpaar van de Chambre d'hotes. Maar. ....tijdens het opruimen na de maaltijd sneuvelde er een glas. Hopelijk levert dat morgen geen strafexpeditie op.