Porsche en Ferrari versus Riese, Muller en Santos

We starten de dag in de ontbijtruimte van het Ibis in Selestat. Ondanks alle voorzorgsmaatregelen is dit de plaats om corona op te lopen; veel te veel mensen in een te kleine ruimte. Laten we er maar het beste van hopen. Tegenover het hotel is een boulangerie waar we meteen onze lunch inslaan; het is tenslotte zondag en dus rust Frankrijk uit.
We hebben twee pittige uitdagingen voor de boeg; beklimmingen van 5 en 8 kilometer met stijgingen van 8-9 procent. Wij harken naar boven, terwijl de Porsche's en Ferrari's ons met enorm gebrul voorbij scheuren. Verschil moet er zijn. Om 13.00 uur zijn we boven op de col de Donjon (800 m) en genieten in het zonnetje van onze lunch. Even later dalen we 10 km af en zitten te bibberen op onze fiets. Tot overmaat van ramp krijgen we ook nog een fikse regenbui op ons dak. Uiteindelijk komen we om half vijf na 102 km bij het Convent de St. Ulrich, een voormalig klooster. Aangezien het naastgelegen restaurant op zondag gesloten is, mogen we 's avonds nogmaals op de fiets naar een restaurant 4 kilometer verder. Gelukkig maakt het eten (bijna) alles goed. Morgenvroeg hopen we de beheerster van het convent te ontmoeten bij het ontbijt. Vandaag hebben we haar alleen telefonisch gesproken en volgens Marco kon je door de telefoon bijna de alcohol ruiken.